De schaar erin?
"Ik was me al vanaf een vrij jonge leeftijd bewust van de veranderingen die mijn lichaam doormaakten en die wilde ik dan ook absoluut tegenhouden. Aanvankelijk hield mijn mama de boot af omdat ze me nog te jong vond. Ik zou nog de rest van mijn leven in de weer mogen zijn met scheren en waxen, zei ze. Maar op mijn twaalfde dreef ik mijn willetje door en schoor ik mijn benen en oksels. Later begon ik me ook intiem te ontharen. Sindsdien houd ik dat elke week bij. Ik onthaar me vooral omdat ik het gewoon veel hygiënischer vind. Op dat vlak ben ik zelfs een beetje dwangmatig. Ik ga soms tot twee keer per dag in de douche en ook in mijn omgeving moet alles altijd proper en netjes zijn. Ik verwacht ook van anderen dat ze dezelfde ‘normen’ qua hygiëne hebben. Misschien onthaar ik me ook wel om mij mooier te voelen. Maar dan is natuurlijk de vraag: wat is mooi? Ik denk dat schaamhaarverwijdering in onze maatschappij de norm is geworden omdat het zuiver, puur en proper is. En die factoren maken nu eenmaal deel uit van ons schoonheidsbeeld. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, merk ik dat veel jonge meisjes zich niet volledig scheren. In de sauna waar ik werk, is zeker drie vierde van de vrouwen tussen 16 en 25 niet volledig geschoren. De meesten zijn wel getrimd of bijgewerkt, slechts weinig vrouwen laten hun schaamhaar nog natuurlijk groeien. Tegenwoordig is er ook een hele business opgebouwd rond schaamhaar. Er bestaan zelfs speciale salons waar je je schaamhaar kan laten verven of er een figuurtje in kan laten zetten. Jonge meisjes worden ook sterk beïnvloed door de media en door vrienden en vriendinnen. Sociale druk is ook op zulke intieme dingen van toepassing. In de kleedkamer van de sportschool word je raar bekeken als je je schaamhaar laat staan. Voor mij speelt dat eigenlijk helemaal niet mee. Ik scheer mijn schaamhaar enkel en alleen uit persoonlijke overtuiging omdat ik dat netter vind." |
" Vrouwen hebben zo lang gevochten voor hun rechten maar als het erop aankomt zijn ze te onzeker om een beetje haar te laten staan. Want daar gaat het volgens mij in de eerste plaats om: onzekerheid. We willen voldoen aan een beeld dat gecreëerd wordt door onze Westers consumptiemaatschappij. Schoonheid en perfectie zijn nog nooit zo belangrijk geweest. Ik maak graag de vergelijking met make-up, een ander middel dat we zogezegd nodig hebben om er goed uit te zien. Het is de algemene norm geworden en modellen zijn de vrouwen waaraan we ons spiegelen. Wanneer er een druk is van buitenaf, vanuit welke richting dan ook, vind ik het jammer dat vrouwen daaraan toegeven. We gaan steeds verder en verder in ons streven naar perfectie of wat daar ook voor mag doorgaan. Tegenwoordig zijn er zelfs meisjes die het haar op hun armen afscheren. Dan vraag ik me toch af waar we naartoe gaan. Uiteindelijk is beharing de natuurlijkste zaak van de wereld. Verder zie ik er gewoon het nut niet van in. Bij het scheren heb je de volgende dag gegarandeerd last van jeuk en rode bultjes. Waxen is zelfs nog pijnlijker. Waarom doen we onszelf dat toch aan? Bovendien heeft schaamhaar een beschermende functie tegen infecties en die neem je door te scheren weg. Ik kan me er wel in vinden dat vrouwen die een relatie hebben hun schaamhaar scheren, maar dat is dan toch ook ergens uit onzekerheid. Moet je partner je niet gewoon aanvaarden zoals je bent? Als je echter geen relatie hebt en niet regelmatig seksueel actief bent begrijp ik er de bedoeling niet van. Sommige vrouwen vinden schaamhaarverwijdering hygiënischer, maar het haar op je hoofd was je toch ook? Voor mij is die hele maakbare cultuur een ver-van-mijn-bed show. Ik ben er simpelweg niet in geïnteresseerd. Er zijn wel belangrijkere dingen in het leven die iets meer diepgang hebben." |
